De aanleiding van deze foto’s is het overlijden van mijn beste vriendin, Mieke. Ik zocht een manier om dit te verwerken, om mijn verdriet toegankelijk te maken. Zo ontstond er een hele reeks foto’s waarin de roos centraal staat. Ik heb alle foto’s gemaakt in onze gemeenschappelijke studiotuin. Uiteindelijk kreeg dit project de titel ‘You breathe from a garden in your neck’. Dit is een regel van de Amerikaanse dichteres Jennifer Joshua Espinoza.

Het was een wazige periode. De mist in de beelden refereert hier letterlijk naar. Ik maakte gebruik van een technische camera, een Cambo 8x10 inch. Deze camera behoorde toe aan Mieke. Na haar overlijden mocht ik van haar ouders deze camera overnemen. Doordat de balg stuk is, sloop deze nevel in de beelden. Die wisselwerking vond ik heel gepast en interessant. Alles kwam zo samen in de foto’s.

De foto’s van de landschappen zijn vrij nieuw. Het is dan ook nog work in progress. Ook hier speelt de nevel een rol, net een gordijn hangt de mist in het beeld. Waar ligt de grens in deze landschappen? Wat ligt er achter dit landschap? Hoe ver kan je zien? Anderzijds vond ik het moerassige aspect heel interessant. Een moeras bevindt zich tussen een vaste en een vloeibare vorm, het is een overgang tussen twee materies.

Ik heb dankzij deze foto’s mijn verdriet kunnen verwerken. Ik hoop dat andere mensen hetzelfde kunnen doen door te kijken naar deze beelden. Uiteindelijk mag mijn verhaal niet aan de beelden plakken. De toeschouwer moet zich vrij kunnen inleven in mijn foto’s.